Verhoorde gebeden
Een aantal voorbeelden van gedocumenteerde gebedsverhoringen.
Op 14 maart 2002, opende bisschop Frans Wiertz van het bisdom Roermond, het diocesaan proces om de genezing van de voet van Mw. M.J. Pieters-Maas te onderzoeken. In december 1996, genas haar voet wonderbaarlijk op voorspraak van Lieve Moeder, nadat ze al 25 jaar zonder succes onder behandeling was. Dit is onderzocht door een advocaat in het kanoniek recht en een medisch deskundige. Er zijn van 13 getuigen verklaringen verkregen. De dokter gaf zijn professionele mening. Op 27 maar sloot bisschop Wiertz plechtig het proces. De rapporten zijn onder ede verklaard, ondertekend, verzegeld en verpakt. Op 4 april 2002 bracht pater Bonifatius deze documenten naar Rome en overhandigde ze aan kardinaal Saraiva, prefect van de Congregatie voor de Zalig- en Heiligsprekingsprocessen. Dit wonder leidde tot de zaligverklaring van Zl. Maria Teresa van st. Jozef, op 13 mei 2006.
In november 2017 reisden we naar Miami maar voordat we in het vliegtuig stapten, kwam een vriend bij mij thuis om me te bezoeken en vertelde me dat ze iets met me wilde delen. Ze zei: ‘Ik had een vriendin die non was, en ze zei dat ze over je zoon droomde, ze zag hem pijn lijden. Ze vertelde me dat hij genezen zou worden door de voorspraak van Zl. Maria Teresa van de Heilige Jozef. (Op dat moment was zelfs de morfine niet in staat de pijn onder controle te houden en kon hij al vele maanden niet lopen. Hij had ataxie, dat wil zeggen, als hij probeerde op te staan, zou hij op zijn rug vallen). Laten we samen met José bidden om de voorspraak van Maria Teresa. Dat deden we vele, vele malen. In het kinderziekenhuis van Miami werd dezelfde diagnose bevestigd, een hernia van 6 mm.
In december 2017 reisden we per luchtambulance van Managua naar Houston, waar José een spoedoperatie zou ondergaan. Deze keer was de situatie nog erger. Zijn leven was in gevaar en hij had al dysfagie en de complicatie kon op elk moment een ademhalings- of hartstilstand zijn. We arriveerde op 22 december op het Memorial Herman ziekenhuis in Houston. De kinderneuroloog besloot dat José opnieuw medische test moest ondergaan. Na vele dagen en vele testen – een van deze tests duurde 8 uur onder narcose, wat de belangrijkste test was – bleek dat de hernia van de kleine hersenen 3 mm was. Omdat de hernia op onverklaarbare wijze kleiner wer, vond de arts dat een operatie niet nodig was. José werd ontslagen. Beetje bij beetje nam de pijn en de duur hiervan af. Hij begon af en toe weer te lopen, tot hij eind mei eindelijk vertelde dat hij zich “in perfecte conditie” voelde. Hij was in staat uit bed te komen en te lopen alsof er niets was gebeurd. Zl. Maria Teresa was niet alleen het instrument van God voor zijn gezondheid – je kunt je niet voorstellen wat het voor ons betekend om hem weer te zien rennen – maar ook dat we het geschenk van een sterker geloof hebben ontvangen, het geluk in kleine details hebben gevonden en het geschenk om de pijn van anderen te beschouwen als de onze. En de grootste les van alles; niets is onmogelijk voor God.
Op 24 september 2008 kreeg ik tijdens het werk een epeleptische aanval en werd naar het De Paul ziekenhuis in Bridgestone, Missouri gebracht. Uit een MRI bleek dat ik een kwaadaardige hersentumor had, gelegen bij de deel van de hersenen dat epileptische aanvallen kan veroorzaken.
Nadat ik de situatie met mijn familie en de artsen had besproken, besloot ik om me te laten behandelen in het MD Anderson Cancer Center in Houston, Texas. Na een consult besloot de arts van MD Anderson de tumor te verwijderen. De operatie was gepland op 29 oktober 2008.
Een dag voor de operatie werd er een MRI uitgevoerd. Tot ieders verbazing vertelde de chirurg me dat de tumor niet alleen kleiner was geworden, maar dat het geen tumor kon zijn, omdat deze niet vanzelf krimpen zonder behandeling. Als gevolg hiervan werd de operatie geannuleerd. Hij mag maar zelden dit geweldige nieuws vertellen.
De artsen suggereerden de mogelijkheid dat de laesie een indicatie zou kunnen zijn voor MS. Een ruggenprik toonde aan dat dit niet het geval was.
Ik voel me erg gezegend dat mijn zuster me een relikiwie van moeder Maria Teresa van de heilige Jozef had gegeven, die ik tijdens deze beproeving op mijn nachtkastje bewaarde.
Hoewel de dokteren niet weten wat de laesie nu is, is het geen tumor meer. Ik ben ervan overtuigd dat ik met de hulp van de zalige Maria Teresa, evenals alle gebeden van mijn familie en vrienden, op een heel speciale manier ben aangeraakt.
Ik zou graag willen delen hoe zalige Moeder Maria Teresa ons heeft geholpen. Een pas gewijde priester werd ernstig ziek en bracht een week in coma door op de IC. Afgelopen maandag waren we er vrij zeker van dat we hem zouden verliezen. Ik stak een kaars aan naast moeders relikwie en begon elke dag het gebed voor haar voorspraak te bidden en haar relikwie te vereren. Ik vroeg iedereen die ik kende voor haar voorspraak te bidden. Ik bracht een van de relikwieën naar de priester en legde hem op hem terwijl ik het gebed bad. In de afgelopen 72 uur is hij niet alleen uit e coma gekomen, ze hebben hem ook van de levensondersteuning gehaald; hij is opgestaan en is zelfstandig gaan lopen. Gisteravond hebben ze hem van de IC naar een reguliere verpleegafdeling gebracht. Ik ben ervan overtuigd dat moeders gebeden hem tot dit punt hebben gebracht.
Mijn tante kreeg een beroerte en lag meer dan een week in het ziekenhuis. Ze zeiden dat haar hart beschadigd zou zijn en dat ze iets zouden moeten plaatsen om het te laten functioneren. Ik bad tot de zalige Maria Teresa van de heilige Jozef voor haar voorspraak toen ik hoorde dat ze een beroerte had gehad. Vandaag, op de verjaardag van zalige Maria Teresa, vertelden de dokteren dat haar hart niet beschadigd was, en de dokters kunnen het niet geloven! Ik ben er zeker van dat God haar genezen heeft door de voorspraak van zalige Maria Teresa.
‘Er is een enorm woningtekort in Rotterdam, en de wachtlijsten voor een kamer zijn lang. Bij velen van hen kon mijn cliënt nog niet eens op de wachtlijst worden gezet. Ik had een gesprek met zijn oudere broer en schoonzus. In het gesprek dacht ik plotseling aan moeder Tauscher en vertelde hen over haar. Later gaf ik het boekje “zij volgde haar innerlijke stem” en een gebed. Ik vertelde hen dat, als ze wilden, we haar om haar voorspraak konden vragen om ons te helpen een plaats voor hem te vinden. De schoonzus zei: ‘Ja, we kunnen een wonder gebruiken omdat hij niet bij ons kan wonen.’ Afzonderlijk baden we tot haar. In diezelfde week gebeurd het “wonder” inderdaad. Een dame die had gezegd dat ze hem echt niet op de wachtlijst kon zetten omdat de wachtlijst al te lang was, belde de oudere broer onverwachts op. Ze zei dat ze had nagedacht over wat hij haar had verteld. Ze was bereid om de jongere broer te registreren en zette hem ook nog eens bovenaan de wachtlijst.’
De hele dag van de operatie door was ze bij me. Ze kwamen me om vier uur halen voor een galoperatie en steenverwijdering, maar wat zo ongelooflijk is, was dat ik 20 jaar geleden rondliep met een navelstrenghernia van een operatie in Sittard die fout was gegaan. Het veroorzaakte veel pijn. Ze repareerde de schade. Dit is toch een wonder van moeder Tauscher. Na 20 jaar heb ik er geen woorden voor. Ik hoop snel van u te horen. Ik heb altijd een kaars branden bij haar.
De operatie is zodanig dat ik het na gebed en veel nadenken niet heb gedaan! Dit is alweer 3 jaar geleden.
17 augustus 2018 ging ik met pensioen. Ik bad ook speciaal tot de zalige M. Maria Teresa Tauscher, bezocht vaak haar graf en had al meer dan een jaar GEEN pijn meer!
